Terugkijkend is het altijd makkelijker. Dus daarom, voor iedereen die net met een onderneming is begonnen of wil beginnen, 5 opstekers. Zaken die je gewoon even moet weten, zodat je je er geen zorgen meer over hoeft te maken!
Overigens ook relevant voor baanzoekers, lees dan 'nieuwe baan' in plaats van onderneming.
Je hoeft niet te weten waar je aan begint.
Ik heb me op 20 juni 2011 ingeschreven bij de kamer van koophandel. En er staat van alles bij de activiteiten, behalve coachen. Had geen idee dat ik dat ooit ging doen. Sterker nog, ik was nogal negatief over coaches. Dat wilde ik juist níet worden. Ik vond het altijd van die types die zelf hun leven maar half begrijpen, maar wel de hele wereld willen uitleggen hoe het zou moeten zijn. Dat nooit. Maar goed, da's dus niet gelukt. En ik vind het nog superleuk ook.
Je hoeft niet te kiezen.
Mijn grootste 'probleem' toen ik met ondernemen begon: ik kon niet kiezen. Ik maakte films, gaf filmtrainingen, ontwikkelde creatieve concepten en begeleidde brainstorms. Ook gaf ik teambuildingsessies. En ik ontwierp websites. En ik was handig met html dus bouwde er ook nog een paar. En ik maakte prezi's en nieuwsbrieven. En ik coachte, nadat ik mijn vooroordeel had overwonnen :).
Ik kon dus niet kiezen. En kreeg vaak te horen dat onhandig was. "Je kunt echt beter een keuze maken. Dan kun je daar al je energie in steken. En wordt het ook wat begrijpelijker." Het was ook verwarrend, bovenal voor mezelf, en mijn website was een onmogelijke optelsom van alles.
Maar toch ben ik blij dat ik toen niet heb gekozen (lees: dat ik het me totaal niet is gelukt om te kiezen). Want na verloop van tijd kwam ik erachter dat al die dingen leuk vond een gemeenschappelijke deler hadden: ik werd ingehuurd om het verhaal te vinden. Het verhaal van een individu, zodat hij/zij zichzelf beter begrijpt. Het gemeenschappelijke verhaal van een team, zodat ze elkaar beter leren kennen en samen hun verhaal kunnen aanpassen als dat nodig is. Het verhaal van een bedrijf of onderneming, zodat ze die kunnen vertellen in een bedrijfsfilm, een nieuwsbrief, op hun website en in de afbeeldingen die ze gebruiken.
Ik begrijp dus nu, terugkijkend, beter wat ik doe. Wanneer jij ook niet kan kiezen, begin dan gewoon met alles een beetje. En kijk na een tijdje of er niet toevallig een overlappend stukje in zit.
Wat kan helpen om je kracht te ontdekken: vraag mensen waarom ze je voor iets inhuren of waar ze aan het eind van de samenwerking het meest blij mee zijn. En verzamel de antwoorden. Zo begon het mij na een tijdje op te vallen dat iedereen vaak zei 'je omschrijft met de juiste woorden exact wat er speelt, waardoor we het beter begrijpen en weten welke keuzes we moeten maken.' Je hoeft het dus echt niet allemaal zelf te ontdekken. Anderen kunnen vaak veel beter zien wat je doet dan jij zelf.
Je ziet 't niet aankomen.
Een belangrijke doorbraak voor mijn ondernemerssucces was een onbetaalde presentatie voor veertig studenten aan de andere kant van het land. Hij sloeg in als een bom en er kwamen allerlei vervolgtrainingen en coachtrajecten uit. Maar ik zag dat toentertijd helemaal niet aankomen. Sterker nog: ik was een invaller voor iemand anders en ik werd pas twee dagen van tevoren gevraagd of ik wilde komen. Ze hadden geen idee wie ik was en wat ik deed, maar ze hadden een gat in het programma en waren allang blij dat er iemand tijd had en wilde komen. En ik had in die tijd niet zo heel veel te doen, dus ik zei ja en heb de avond van tevoren heel snel de oefening in elkaar geflanst (die bleek perfect te werken, ik gebruik 'm nog steeds voor ongeveer elke training). Heb je dus nu geen idee of het je gaat lukken en is je agenda voor de komende week of maand nog helemaal leeg? Dat zegt helemaal niets. Wie weet wat jij over twee dagen staat te doen!
Missers zijn doodnormaal en wachten hoort erbij.
Mijn allereerste zelf ontwikkelde training. Ik had 'm helemaal uitgeschreven en meerdere fonkelnieuwe oefeningen gemaakt. Vervolgens een wervende tekst opgesteld en die door minstens vijf vriendinnen laten lezen. En na tachtig keer bijschaven plaatste ik het, trillend van de zenuwen, op mijn website. Vervolgens checkte ik ongeveer om de minuut mijn inbox. Maar helaas. Nul inschrijvingen. Nul. Niet eens een mailtje. He-le-maal niks. Geen enkele reactie. De wereld draaide gewoon door. Maar gelukkig was het geen voorbode voor de rest van mijn trainingen. Dus maak je niet druk wanneer er een keer iets niet lukt.
En het belangrijkste wat ik ervan geleerd heb: je kunt beter wachten op de vraag, dan tegen heug en meug van alles te organiseren. Wat niet betekent dat je niets mag bedenken en ontwikkelen, je hoeft het alleen niet ook meteen uit te voeren. Je kunt het beter bewaren voor het moment dat met iemand zit te kletsen die het nodig heeft. En dat betekent dus heel veel wachten. Ik heb dagen, weken, zelfs maanden gewacht. Klaargezeten voor de eerste vragen, de eerste kansjes. Om gek van te worden. Maar it was worth it. En ik had achteraf die tijd stiekem ook nodig. Om over mezelf te leren, te ontdekken wat wel en niet werkt en om te ervaren dat ik dit écht heel graag wil.
Het wordt leuker dan je kunt bedenken!
Echt. Ik had nooit, maar dan ook nooit kunnen bedenken dat mijn werk kon bestaan uit het eten van taart en het praten met mensen en groepen, het vertellen van mijn verhaal en het bloggen over mijn grootste uitdagingen en daarbij behorende lessen. En dat mijn meest vervelende eigenschap, de hele tijd van alles voelen, mijn belangrijkste asset bleek te zijn. Ik ben dus ook heel blij dat ik geen ondernemersplan heb geschreven, geen commerciële strategie heb uitgedacht en geen gestructureerde stappen heb gezet. Want dan was het zonder twijfel veel minder leuk geworden dan het nu is. Dus laat je verrassen, maak zo weinig mogelijk plannen en sluit niets uit. It's gonna be amazing!
Overigens ook relevant voor baanzoekers, lees dan 'nieuwe baan' in plaats van onderneming.
Je hoeft niet te weten waar je aan begint.
Je hoeft niet te kiezen.
Mijn grootste 'probleem' toen ik met ondernemen begon: ik kon niet kiezen. Ik maakte films, gaf filmtrainingen, ontwikkelde creatieve concepten en begeleidde brainstorms. Ook gaf ik teambuildingsessies. En ik ontwierp websites. En ik was handig met html dus bouwde er ook nog een paar. En ik maakte prezi's en nieuwsbrieven. En ik coachte, nadat ik mijn vooroordeel had overwonnen :).
Ik kon dus niet kiezen. En kreeg vaak te horen dat onhandig was. "Je kunt echt beter een keuze maken. Dan kun je daar al je energie in steken. En wordt het ook wat begrijpelijker." Het was ook verwarrend, bovenal voor mezelf, en mijn website was een onmogelijke optelsom van alles.
Maar toch ben ik blij dat ik toen niet heb gekozen (lees: dat ik het me totaal niet is gelukt om te kiezen). Want na verloop van tijd kwam ik erachter dat al die dingen leuk vond een gemeenschappelijke deler hadden: ik werd ingehuurd om het verhaal te vinden. Het verhaal van een individu, zodat hij/zij zichzelf beter begrijpt. Het gemeenschappelijke verhaal van een team, zodat ze elkaar beter leren kennen en samen hun verhaal kunnen aanpassen als dat nodig is. Het verhaal van een bedrijf of onderneming, zodat ze die kunnen vertellen in een bedrijfsfilm, een nieuwsbrief, op hun website en in de afbeeldingen die ze gebruiken.
Ik begrijp dus nu, terugkijkend, beter wat ik doe. Wanneer jij ook niet kan kiezen, begin dan gewoon met alles een beetje. En kijk na een tijdje of er niet toevallig een overlappend stukje in zit.
Je ziet 't niet aankomen.
Een belangrijke doorbraak voor mijn ondernemerssucces was een onbetaalde presentatie voor veertig studenten aan de andere kant van het land. Hij sloeg in als een bom en er kwamen allerlei vervolgtrainingen en coachtrajecten uit. Maar ik zag dat toentertijd helemaal niet aankomen. Sterker nog: ik was een invaller voor iemand anders en ik werd pas twee dagen van tevoren gevraagd of ik wilde komen. Ze hadden geen idee wie ik was en wat ik deed, maar ze hadden een gat in het programma en waren allang blij dat er iemand tijd had en wilde komen. En ik had in die tijd niet zo heel veel te doen, dus ik zei ja en heb de avond van tevoren heel snel de oefening in elkaar geflanst (die bleek perfect te werken, ik gebruik 'm nog steeds voor ongeveer elke training). Heb je dus nu geen idee of het je gaat lukken en is je agenda voor de komende week of maand nog helemaal leeg? Dat zegt helemaal niets. Wie weet wat jij over twee dagen staat te doen!
Missers zijn doodnormaal en wachten hoort erbij.
Mijn allereerste zelf ontwikkelde training. Ik had 'm helemaal uitgeschreven en meerdere fonkelnieuwe oefeningen gemaakt. Vervolgens een wervende tekst opgesteld en die door minstens vijf vriendinnen laten lezen. En na tachtig keer bijschaven plaatste ik het, trillend van de zenuwen, op mijn website. Vervolgens checkte ik ongeveer om de minuut mijn inbox. Maar helaas. Nul inschrijvingen. Nul. Niet eens een mailtje. He-le-maal niks. Geen enkele reactie. De wereld draaide gewoon door. Maar gelukkig was het geen voorbode voor de rest van mijn trainingen. Dus maak je niet druk wanneer er een keer iets niet lukt.
En het belangrijkste wat ik ervan geleerd heb: je kunt beter wachten op de vraag, dan tegen heug en meug van alles te organiseren. Wat niet betekent dat je niets mag bedenken en ontwikkelen, je hoeft het alleen niet ook meteen uit te voeren. Je kunt het beter bewaren voor het moment dat met iemand zit te kletsen die het nodig heeft. En dat betekent dus heel veel wachten. Ik heb dagen, weken, zelfs maanden gewacht. Klaargezeten voor de eerste vragen, de eerste kansjes. Om gek van te worden. Maar it was worth it. En ik had achteraf die tijd stiekem ook nodig. Om over mezelf te leren, te ontdekken wat wel en niet werkt en om te ervaren dat ik dit écht heel graag wil.
Het wordt leuker dan je kunt bedenken!
Echt. Ik had nooit, maar dan ook nooit kunnen bedenken dat mijn werk kon bestaan uit het eten van taart en het praten met mensen en groepen, het vertellen van mijn verhaal en het bloggen over mijn grootste uitdagingen en daarbij behorende lessen. En dat mijn meest vervelende eigenschap, de hele tijd van alles voelen, mijn belangrijkste asset bleek te zijn. Ik ben dus ook heel blij dat ik geen ondernemersplan heb geschreven, geen commerciële strategie heb uitgedacht en geen gestructureerde stappen heb gezet. Want dan was het zonder twijfel veel minder leuk geworden dan het nu is. Dus laat je verrassen, maak zo weinig mogelijk plannen en sluit niets uit. It's gonna be amazing!