Tegenwoordig noemt iedereen zichzelf coach. En in de boekhandel vind je stapels zelfstudie boeken met ontwikkeltips en stappenplannen op weg naar een gelukkig leven. Grappig, want één van de dingen die ik het liefste doe is coach zijn. Maar ik heb zoveel vooroordelen over de standaard coach-aanpak, dat ik twijfel of ik mezelf wel zo wil noemen. Hier mijn grootste 'coach-ergenissen':
- Veranderen doet pijn
- Veranderen kost tijd
- Niet alles kan perfect zijn, dus wees tevreden met wat je hebt
Ook hier ga ik niet in mee... Het gaat om durven gaan voor de fantastische dingen die speciaal voor jou zijn weggelegd. En daar mag je best perfectionistisch in zijn. Perfectionistisch in wat anderen van je verwachten is inderdaad niet nodig. Maar voor je dromen? Hell yeah, maak ze tot in de perfectie waar!
- Iedereen heeft wel een ontwikkelpunt of zwakte
En tuurlijk, misschien ben je niet overal even goed in. Maar dat betekent alleen maar dat je ontzettend goed bent in andere dingen (nieuwsgierig, bekijk dit filmpje).
- Als coach mag je niet de antwoorden geven
You are brilliant as you are, it only takes a second to realize that.